السلام علیک یا اباصالح المهدی

سلام بر یوسف زهرا. سلام بر گل خوشبوی فاطمه. مهدی جان مراکه از دل مجروحم برمی‌خیزد پذیرا باش. سلامی که پهنایش به وسعت آسمانها و زیبای‌اش به بهشت و به روشنی صبح امید می‌ماند. شبهای جمعه به جای این که از خدا بخواهند فردایش پرده‌های غیبت کنار رود با غرور در کنار دستگاههای موسیقی آوازهای منکر خود را به گوشهای خلایق می‌رسانند، دلم می‌گیرد که چطور زحمات سربازان جان بر کف تو را که بخاطر آنها که قبلاً کودکانی بیش نبودند و به شهادت رسیدند را فراموش می‌کنند بجای این که پشت و یاور رهبر پیر و دلسوزشان باشند به همه چیز پشت کرده‌اند و به هم قولهایی که خمینی کبیر و شهیدان در هنگام وداع از آنان گرفتند پشت کرده‌اند. فراموش کرده‌اند که تا آمدنت سرباز رهبر خود باشند. مهدی خوبم! بجای این که شهیدان افتخار کنند افتخاراتشان ورزشکاران و خوانندگان بی‌بند و بار و افسار گسیخته غرب است دلم می‌گیرد از این که از آنها پرسیده می‌شود دینشان چیست می‌گویند: اسلام، و وقتی می‌گویی مذهبتان چیست؟ می‌گویند: تشیع، عجبا از این غرایب دنیا. آخر کدام مسلمانی از یهودی و امثال اینها تقلید می‌کند. آن هم ادیان تحریف شده!؟ کدام انسان شیعه دلش می‌آید که به جای شهیدان عاشورای حسین مظلوم انگل‌های فراری و بر باد رفته و بی‌هویت نشان سرجیبش باشند و دسته کلیدشان ؟! آخر شما که از پوشش اسلامی اکراه دارید چرا می‌گویید مسلمانیم، بگویید یهودی و... هستیم چون در حال حاضر قیافه‌ام به آنها تشبیه است و رفتارم نیز همین طور! کجایند آنهایی که به عمر و معاویه لعن و نفرین می‌کنند که چرا علی (ع) را تنها گذاشتید پس خودشان نیز علی را تنها گذاشته‌اند چرا جوانهایی که مخلصانه گوش به فرمان مهدی (عج) باشند زیاد نیستند. مهدی جان شنیده‌ام به گل نرگس با وفایی. اگر یک باغ نرگس بکارم می‌آیی، دیگر صدای ناله‌هایم در گلو مانده، نمی‌خواهی در کنار تو بمیرم؟ آقایم به این امید زنده‌ام که روزی از سفر بیایی و تو را ببینم تو را که قرنهاست دل تاریک ما به خود ندیده است. دلم برای سوغاتی‌هایی که می‌آوری تنگ شده است، می‌دانم برایم عطری از چادر زهرا می‌آوری. می‌دانم که حرفهای ناگفته‌ی علی (ع) را از چاه بیرون می‌آوری. ای عزیز ای پیشوای محرومان، ای سفر کرده هجران گزیده تا کی تو همچنان در غیبت و ما این چنین در هجران؟ جهان جهانی نثار قدومت باد. آیا هجران امروز ما به فردای وصال تو نمی‌رسد؟

ای دادخواه مظلومان ای فریادرس دردمندگان، ای آخرین امید، دیدگان جستجوگر ما بر دروازه هر سحر قامت تو را منتظر است، آیا می‌شود که شام تار هجران ما به صبح روشن وصالت بدل شود؟!

«ای قائم، حجت و مولایم بیا که با آمدنت جان و سروسامانی دوباره می‌گیریم»